Ես քեզ սիրում եմ

Ես քեզ սիրում եմ հենց հիմա, այսպես,

Երբ չունեմ ոչ տեր, ոչ իշխան, ոչ քեզ,

Երբ հոգիս խեղդած ժանգոտվող ոսկին

Չէր փայլել երբեք դեռ այսչափ հրկեզ:

Սիրում եմ հիմա, երբ ազատ անկումը

Չէր եղել երբեք այսչափ անազատ,

Երբ փշրվելուց ու տառապելուց զատ

Չէր եղել սիրտս դեռ այսքան կիսատ:

Սիրում եմ հիմա, երբ համբուրվելիս

Հալվել է ամառը ցուրտ ձմռան գրկում,

Երբ արդեն արևն  է փյունիկին փրկում,

Հոգիս էլ անունդ է անվերջ վանկարկում...

Հիմա, երբ անգամ չեմ էլ ճանաչում

Կողպեքներն սրտիդ ու տեղը նրա,

Երբ գորշ գայլ դարձած մութն է կլանչում

Դեպի քեզ տանող ճամփեքի վրա:

Հիմա, երբ մութից էլ չեմ սարսափում,

Երբ արդեն լույսն է գիշերին խաբում,

Երբ լուսաբացը եղյամ է թափում,

Իսկ սիրտը մրսում է ձմեռվա կապում:

Հիմա, երբ ինչպես ժամացույց սլաք

Իմ ուղին փախչում է ոտներիս տակից,

Երբ ձմռան ցրտից, թե ամռան տաքից

Լալիս է ծաղիկս այգի հատակից:

Եվ հիմա, երբ գիրք ես իմ առաջ փակված,

Որի բանալին ինձ է հենց բացում,

Երբ այգն է արդեն իմ առջև լացում,

Սիրում եմ լացն այդ նոր լուսաբացում...