Դավաճանություն

մի օր խոստացար ինձ հանձնել հոգիդ,

ու չնահանջել, երբ գիշերը գա,

մի օր խոստացար դու մնալ ինձ հետ,

նույնիսկ եթե քեզ չտեսնեմ հանկարծ...

մինչդեռ նետվում եմ փոթորկից առաջ,

ու ամեն ապտակ զգում հեռու քեզնից

մինչդեռ մրսեցի քո հայացքի մեջ,

երբ հայացքիդ հետ դու տարար և ինձ...

մի օր խոստացար, որ կապրեմ հավերժ,

ու միշտ կլինեմ ինչպիսին կուզես,

մինչդեռ հեռացար դու հենց այն պահին,

երբ ամենից շատն էի նմանվել ես քեզ...

© Ռի-Մա

Լուսամփոփ

գիշերը շնչում է դանդաղ վերևից, ու հալվում հանդարտ աչքերին քո բաց,

խավարը ոռնում է անտուն փոշու պես ու խեղդում վերջին հույսդ հողեղեն,

անգամ թե պոկվեն անճանաչ կապույտ երկնում տատանվող թելերդ կամաց,

անգամ թե ճամփադ սլանա անսանձ, քո վախերի դեմ ձեռքդ կբռնեմ...

խեղդվում է, գիտեմ, հեքիաթդ կիսատ, ու էլ չի բացվում դուռը քո կողպած,

հնձում է կյանքը քո սյուներն ամուր, ու փուլ է գալու տանիքդ քարե,

անգամ թե վառվեն, մոխրանան հանկարծ քաղաքներ, դարեր, աշխարհներ չափած,

անգամ թե ես էլ ծուխ դառնամ անհետ, հոգուդ սպառնացող հուրը կմարեմ...

աղմկում է դեռ անկատար հեռվում կաղ մենության հետ մութը մոլորված,

ու տկար կամքից քայքայվող հոգին ամբոխները այս շատ դեռ կծամեն,

անգամ թե հետո ոչ մի անկյունում ոչ մի պատառ ուժ չմնա հանկարծ,

անգամ թե ինքս էլ ցնդեմ ծխի պես, վախերդ ձեռքումս սեղմած կտանեմ...

© Ռի-Մա