Դու... իսկ ե՞ս...


Դու գողացար իմ ներկերը, վրձինները իմ բոլոր,
Իսկ ես այնքա՜ն էի նկարել սիրում...

Իմ մեջ տուն տվիր վախերին մոլոր.
Ես դրանք այնքա՜ն էի վտարել  սիրում...

Պայթեցրիր երկինքս, երկիրս կլոր,
Իսկ ես այնքա՜ն էի հնարել սիրում...

Պատասխան տվիր հարցերիս բոլոր,
Իսկ ես այնքա՜ն էի կռահել սիրում...

Կոտրեցիր հավատը իմ ներսում մի օր,
Իսկ ես այնք՜ան էի վստահել սիրում...

Իմ օգնության ձեռքը դարձրիր անզոր,
Իսկ ես այնքա՜ն էի սատարել սիրում...

Ինձ կամք տվեցիր՝ չար ու կամակոր,
Իսկ ես այնքա՜ն էի կատարել սիրում...

Իմ ուղիղ ճամփան դարձրիր դու կոր,
Իսկ ես այնքա՜ն էի այն շինել սիրում...

Ինձ դու դարձրիր  աճյունասափոր,
Իսկ ես այնքա՜ն էի ողջ լինել սիրում...


No comments:

Post a Comment