Կիսատը...


Իմ մի կեսն այսօր մեռավ,
Իսկ մյուս կեսը դեռ տանջվելու մնաց
«Դանդաղ մահ» վերնագրով
Սուր փշալարին...

Ու դու դեռ կասե՞ս, որ սիրում ես...

Իմ մի ձեռքն անզգայացավ,
Իսկ մյուսը դեռ թմրելու մնաց
Թոշակի անցած, փոշոտված ու հին
Ջութակի լարին...

Ու դու կասե՜ս, որ սիրում ես...

Իմ մի ոտքն այսօր կանգնեց,
Մյուսը ետ-առաջ անելու մնաց
Այս ոտքիս կողքին
Լուռ մեխված քարին...

Մեկ է՝ կասես, թե սիրում ես...

Իմ մի աչքը կուրացավ,
Իսկ մյուսը լուռ սառելու մնաց
Ձմռան կուլ տված
Այգերի շարին...

Բայց դու կասե՛ս, որ սիրում ես...

Իմ մի թեզանիքը այսօր պատռվեց,
Իսկ մյուսը դեռ մաշվելու մնաց
Ավազներ խառնող
Չար քամու պարին...


Մեկ է՝ կխաբես, կասես՝ սիրում ես...


Ափսոս անավարտ է տանջանքի տարին...
Ափսոս գամված եմ սեր-փշալարին...


No comments:

Post a Comment