Այս գիշեր...


Այս գիշերն ավելի խորն էր ու մութ, քան մյուսները, այս գիշեր երկնքում կարծես մեկ աստղ պակասում էր, փողոցի լույսերից մեկը չէր վառվում և լուսինը մեկով պակաս սպի ուներ իր կաթնագույն դեմքին: Այս գիշեր դեղնած ծառերից մեկը մեկով պակաս տերև ուներ, և այս անվերջ մեծ, բայց և ափի մեջ տեղավորվող աշխարհում մեկով պակասեց սիրող սրտերի թիվը:
Այս գիշեր երեք բան ընկավ անծայր բարձունքից, ընկավ` չնայելով ներքև, ընկավ, որովհետև հոգնեց անվերադարձ սեր նվիրելով մեկին, որն ընդունակ չէ սիրել, փորձելով ծաղիկ աճեցնել սառույցի վրա և ձյան փաթիլներով չորս բառ գրել արևի երեսին.«Ես սիրում եմ քեզ»: Սակայն քարը չսիրեց,սառույցը սևահող չդարձավ, իսկ արևի վրա այդ բառեր այդպես էլ չգրվեցին:

Այս գիշեր երեք բան ընկավ երկնահաս բարձունքից, քանի որ հասկացավ, որ նրա սրտի մի կեսն ավելի ուժեղ էր, քան մյուսը, քանի որ իր սրտում սպառվեցին արցունքները և որովհետև նա պարզապես հասկացավ, որ սերը էլ երբեք չի նայի իր երեսին ու չի վերադառնա իր հոգի. այն սերը, որ երբեք չի էլ եղել:

Այս գիշեր երեք բան ընկավ անհաս բարձունքից, ընկավ միաժամանակ, բայց տարբեր ուղություններով. առաջինն աստղ էր` վառ ու փայլուն, որն այդպես էլ չգտավ ուղին դեպի արևը, երկրորդը տերև էր` ոսկեգույն ու փոքրիկ, որին աշունը չսիրեց ու անգթորեն արհամարհեց, իսկ երրորդը... երրորդը... լսի՛ր, քարացած սիրտ, դո՛ւ, որ չբացեցիր քար-դռներդ սիրո առջև ու չհալեցրիր ժայռերը քո ներսում, երրորդը հոգիս էր, որ ընկավ աստղի ու տերևի հետ, բայց եթե նրանք պարզապես ցած ընկան, իմ հոգին ջախջախվեց քո աապառաժների վրա, սակայն անգամ այդ պահին չարտասվեց... ինչո՞ւ... որովհետև չուներ ուժ, չուներ արտասուք, որովհետև այդ ցավն աննշան էր սրտիս ցավի դիմաց...որովհետև արևի վրա չգրվեց.«Ես սիրում եմ քեզ»...որովհետև..

Այս գիշերն ավելի մութն էր, քան մյուսները...այս գիշեր երեք բան ընկավ երկնքի բարձունքից...

Այս գիշեր մեկով պակասեց սիրող սրտերի թիվը ժայռերի այս աշխարհում....


28/08/09


No comments:

Post a Comment