Նավապետը...


Ալիքի խելառ, խելագար տարափ
Դեռ հարվածում է սիրուս ուսերին,
Ու ճչում ծակող. «Դու նրան տար ա՛փ»,
Ու առնում նրան թաց իր սուսերին,

Ես նավապետն եմ մեր սիրո նավի,
Դու հասարակ մի ուղևոր,
Եվ երբ նավը մեր տապալվի,
Դու կփրկվես փրկվածավոր,

Իսկ ես՝ հպարտ մի նավապետ,
Կմնամ իմ խեղճ նավի հետ,
Ու ամեն ճաք թաց տախտակի
Սիրտս ճեղքի թող կրկնակի,
Ես հանց գոռոզ մի նավապետ
Մնալու եմ խեղճ նավիս հետ,

Վերջին անգամ ողջույն կտամ
Ես փարոսին հեռվում քնած,
Որ ճաքերը սրտիս կարկամ
Լցնեմ ծովով ծովատարած,

Ու կսուզվի լուռ նավը իմ
Կծակոտվի թաց սուսերից.
Ծովն կլսի խուլ մի մրմունջ,
Ու կճեղքվի տախտակը հին,

Ծովն կլսի սիրո շշունջ,
Մի արձագանք դեռ արտասվող,
Բայց ես մեկ է՝ մինչ վերջին շունչ
Հանց սիրահար մի նավապետ
Մնալու եմ սեր-նավիս հետ...©




2 comments: