ես էլ եմ...


այդպես գալիս են միայն գժերը,
նրանք, ովքեր ուղիղ քայլել չգիտեն
ու նրանք, ովքեր հոգնել են անաղմուկ լինելուց...

իսկ թե ինչպես են նրանք հեռանում՝ ոչ ոք չգիտի...

այդպես լալիս են միայն գժերը,
նրանք, ովքեր ապտակել չգիտեն
ու նրանք, ովքեր հոգնել են վախենալուց...

իսկ թե ինչպես են նրանք ծիծաղում՝ ոչ ոք չգիտի...

այդպես քնում են միայն գժերը,
սպիտակ աղավնիներն
ու նրանք, ովքեր հոգնել են անքուն ու չեղած խաղաղությունից...

իսկ թե ինչպես են նրանք արթնանում, ոչ մի արև չգիտի...

այդպես նկարում են միայն գժերը,
նրանք, ովքեր կեղծել չգիտեն
ու նրանք, ովքեր նկարածը ջնջելու համար ռետիններ չեն պահում...

իսկ թե ինչպես են նրանք մոռանում՝ ոչ ոք չգիտի...

այդպես խեղդում են միայն գժերը,
նրանք, ովքեր ապրել չգիտեն
ու նրանք, ովքեր չեղածը չապատկերացնելու համար քաջության հաբեր չեն խմում...

իսկ թե ինչպես են նրանք մեռնում՝ ոչ ոք չգիտի...

ոչ ոք չգիտի՝ ինչպես են նրանք հեռանում...

ես այսօր այդպես եմ եկել... անաղմուկ...
ես այսօր այդպես եմ ծիծաղում...առանց վախի...
ես այսօր այդպես եմ արթնացել...արևին չնայելով...
ես այսօր այդպես եմ մոռանում... խաբելով....
ես այսօր այդպես եմ մեռնելու... չապրելուց...

ես այսօր այդպես եմ գնալու՝ չիմանալով ուղիղ քայլել ու հոգնած անաղմուկ լինելուց...
ուրեմն.... ուրեմն ես էլ եմ....
կորանք...


No comments:

Post a Comment