Պարտություն

Կյանքը ինձ ապրում է ու օրերն հաշվում,

Ծերացող թվերը չեն տեսնում էլ ինձ,

Իզուր պայքարից կամքն է լոկ մաշվում,

Բայց դեռ չի պոկվում ծառը տերևից:

Ինձ նետում եմ մի կողմ, գուցե և պատռում,

Հնամաշ շապիկը քո շնչից կարված,

Ժպտալով քնում եմ ու լալիս արթուն,

Ու հայտարարում կամքդ կատարված...

Խաղն այս ես լքում եմ, ինձ պարտվող կոչիր,

Ձեռքս լվանում եմ, ինձ կոչիր վախկոտ,

Բայց պահիր դու իմ հուշն անստորագիր,

Ես դրա ներսում քեզ ունեմ, կարո՛տ...