Տարօրինակն անհայտին է դաս տալիս,
Զարմանք կտրած՝ իմ հավերժն է ակոսվում,
Այն, ինչ երեկ հրճվանքով էր հյուր գալիս,
Այսօր միայն թախիծ-հարցով է սկսվում...
Զարմանում եմ, զարմանում եմ մերթընդմերթ,
Երբ բեկվում են ուղիները ակամա,
Ու ապշանքս վրաս դիզվում է փերթ-փերթ
Այսօրվանից կամ կմնամ ես կամ նա...
Երբ տեսա ես իմ ապշանքին սիրելի,
Երջանիկը ինձ տուն դարձավ հարազատ,
Բայց երբ կորավ, ինչպես եկել էր էլի,
Կյանքը հոսեց, խինդս թողեց անավարտ...
Ռի-Մա
No comments:
Post a Comment