Կարոտ


Սեղաններ վախի, մի սարսափ լազուր,
 Մրոտված մի ձեռք ու անահ մի «ես»,
 Հեռվում դեռ ծերուկ կարոտն է հազում
 Ու մի կույր խլուրդ դեռ փնտրում է քեզ...

 Փորփրում է հողը բահը մենության,
 Մոռացված մի ճայ ետ է գալիս տուն,
 Այս մի նախաբանը սկիզբ է մեկնության,
 Որի ավարտին նվնվում ես դու...

 Դու էլ չես լինի, վախկոտ ես, հլու,
 Դու չես դիմանա, երբ քեզ ապտակեն,
 Վախի սեղանին հյուր ես դու գալու,
 Նախքան բիլ նետերը սիրտը քո ծակեն...

 Սեղաններ վախի, մի սարսափ լազուր,
 Մրոտված մի ձեռք ու անահ մի «ես»,
 Հեռվում դեռ ծերուկ կարոտն է հազում
 Ու մի կույր խլուրդ դեռ փնտրում է քեզ...

 Ռի-Մա


No comments:

Post a Comment