Որբ հոգեառը


Ես աշխարհի խորթ զավակն եմ,
Հոգիս՝ կյանքի  մանկատնից
Փախած, փրկված մի որբուկ,
Ճշմարտության խենթ նավակն եմ
Ու ստերի բացած վերքից
Կաթող ցավը՝ սառն ու մուգ...

Ես ինձ խեղդող կախաղանն եմ,
Պայքարների դաշտում խոցված
Անտեր կամքիս թաղված տերը,
Ինձ կալանած նենգ դարանն եմ,
Ու կործանման բոթը բերած
Արագահաս լրաբերը...

Ես ձեզ լքածն ու լքվածն եմ,
Որ ծննդյան օրից ի վեր
Ձերը երբեք չի եղել,
Ես այն ազատ արձակվածն եմ,
Որ ձեր առաջ տապալվելով՝
Անեծք, լուտանք չի հեղել...

Ես օտարն եմ տանս մեջ,
Խղճի առաջ հեգ ծնկած
«Անչարություն» խելագարը,
Ես պաղ լույս եմ, համր շեղջ
Ու ավարտի մահճում սառած
Ինձ քուն բերող հոգեառը... 


©Ռի-Մա


No comments:

Post a Comment