Ռի-Մա: Դարերի ժամացույցը

Իմ կիսակույր աչքերին

Մոմի լույս է հարկավոր,

Որ դարերի ժամացույցի

Սլաքները հասկանամ....

Իմ սառած այս ձեռքերին

Մի տաք շունչ է հարկավոր,

Որ դարերի խուլ սառույցից

Ձուլված դռները բանամ...

Իմ լուռ ծալվող ծնկներին

Մի պատնեշ է հարկավոր,

Որ մինչև վերջ ծնկի չեկած

Ալիքի պես բարձրանամ...

Ինձ սպանող իմ մտքերին

Ցնորվել է հարկավոր,

Որ կասկածի խավար խուցից

Դեպի արև սլանամ...

Իմ ոտքի տակ անհետացող

Գուցե չեղած այս հետքերին

Փոշոտ ափ է հարկավոր,

Որ հետքերս դրոշմելով

Քայլեմ, գնամ, վազեմ անգամ...

Ու կատաղած իմ վերքերին

Ազատում է հարկավոր,

Որ ազատող այդ հանճարին

Նվերի տեղ հենց սիրտս տամ....

Կամ էլ գուցե ջնջվել է պետք,

Անհետանալ օդով ասես,

Որ անհոգի դառնամ քեզ պես,

Որ քեզ նման անէ դառնամ,

Որ գուցե և այդժամ միայն

Այս դարերի ժամացույցի

Ռի-Մա