ես գիշերվա գույնի ռետինով
ջնջում եմ մթության ճակատին
դեղին մատիտով նկարած պատուհանները,
ու քաղաքը քնում է,
փողոցներում թափառում են
լույսի գույնի ժապավեններ,
ու քաղաքը լռում է.
այս առավոտը
պատուհաններից մի քանիսի համար
գուցե էլ չգծեն...
No comments:
Post a Comment