Պահ

Դու ներս սահեցիր ճաքերով պատի,

Լցվեցիր ամեն անցք ու պահարան,

Խմվեցիր ամեն բուռ ու բաժակով,

Ներկեցիր ամեն դուռ ու պատուհան:

Հոսեցիր ամեն կաթիլով ջրի

Ու քուն բերեցիր դեղահաբի պես,

Պատռեցիր ամեն վարագույր ու բարձ,

Խախտեցիր ամեն պատարագ ու ծես...

Փրկեցիր ամեն փորձ ու աղետից,

Վառվեցիր լամպի, լուսամփոփի հետ,

Մաքրեցիր սպիտակ, նուրբ սրբիչի պես,

Ջնջեցիր ամեն շեշտ ու վերջակետ:

Տվեցիր կորցրած ու չեկած մի կյանք,

Թողեցիր հոգի ինձ իբրև ընծա.

Դու քամու նման սուրացիր մի պահ

Ու քամու նման աննկատ անցար...