խաղաղությունը լցվում է
պատուհանափեղկերից ներս,
ու սառած պատերն իմ սենյակի
համբուրում են թպրտացող ու հեռու
շուրթերը գարնան...
խաղաղությունը թաղում է
հայացքս այն հողի մեջ,
որից ծնվել է.
աչքերս վերադառնում են տուն.
թող փոթորիկները փոքրանան
ու տեղավորվեն սուրճիս բաժակում,
թող ձմեռը արտասվի
ու գարուն ծնի.
թող ետ գան կորած
ծիծեռնակները խաղաղության.
այս քաղաքը թռիչքի կարիք ունի
Կտավի հեղինակ՝ Dumitru Verdianu
No comments:
Post a Comment