Իմ նորածին գարունը


գարունը դեռ չծնված երեխայի դիրքով
կծկվել է քաղաքիս արգանդում
ու չի շարժվում ...

ձնաբուքը մտրակում է պատուհաններս,
իսկ ապակիները քրտնում են՝
ամաչելով սեփական մերկությունից...

քաղաքի բոլոր աչքերից ու ականջներից ելնող ծուխը
հուշում է ինձ, որ
դեռ երկար են նրանք այդպես քրտնելու,
ու դեռ երկար ժամանակ գարունը իր տոտիկով
քաղաքին ներսից չի դիպչի...

բայց այս գարնանը ես սպասելու եմ
այս անգամ ավելի մեծ անհամբերությամբ, քան երբևէ.
այս գարունը լինելու է
իմ վերածնված մանկության
տարեկիցը...



Կտավի հեղինակ՝ Lluís Albert Herranz

No comments:

Post a Comment