նա պառկած էր գիշերվա ձախ ականջում
ու դիտում էր, թե ինչպես են
մեքենաների լույսերը սահում
իր սենյակի պատերով,
ու նրան թվում էր,
թե ամեն լույս մի հոգի է,
որ եկել է իր բախտից բողոքելու
ու ասելու, որ կյանքը կարճ է,
իսկ գիշերվա ձախ ականջը՝ խուլ...
ամեն լույս իր գույնն ուներ,
բայց նրանք բոլորն էլ դեղին էին,
ինչպես մազերն արևի...
լույսերը ճանկռում էին պատերը,
իսկ նա անքնությունից հունցում էր
բանատեղծություն...
այսպես են մարդիկ ծերանում...
No comments:
Post a Comment