Մատներով խաղաղություն նկարիր,
Ինչպես տատիդ մատներն էին
Փափուկ ու քեզ պես կամակոր խմորից
Նկարում հաց...
Աչքերիդ առջև բարություն ցանիր,
Ինչպես մայրդ է ամեն առավոտ ջրում
Քո պատուհանագոգին քնած
Ու քո դեմքը իրենը դարձրած
Մանուշակին...
Շուրթերով բռնիր ճմարտությունը,
Ինչպես հայրդ է իր կոշտ մատներով միշտ բռնել
Անդավաճան ազնվության
Փշալարը...
Ու ամեն անգամ կզգաս,
Որ կյանքը տաք է
Ինչպես նոր թխված հացի բույրը,
Որ մաքուր է ինչպես
Փոշեհատը ծաղկիդ,
Որ ցավոտ է ու հատու
Փշալարի նման...
Որ քոնն է ինչպես
Տատդ, մայրդ ու
Հայրդ քեզ հենվող...
No comments:
Post a Comment